Koreyalı qız - Ayla

1950-ci illərdə Cənubi Koreyada döyüşlər gedirdi. Türkiyə ordusu da bu döyüşlərdə Cənubi Koreyaya kömək edirdi.

Cənubi Koreyaya növbəti basqın edilmiş, bir çox evlər dağılmışdı. Süleyman adlı əsgər birdən ağlamaq səsi eşitdi. Səsə doğru getdi. 4-5 yaşlı bir qız uşağının tək olduğunu, qorxudan ağladığını gördü. Onu qucağına aldı, dəhşətli səslə vıyıldayan güllə yağışının altında döyüş meydanından çıxardı.

Süleyman komandirindən valideynlərini itirmiş qızcığazın hərbi hissədə saxlanması üçün icazə istədi. Komandir razılıq verdi. Süleyman onu Ayla deyə çağırmağa başladı.

Ayla bərk qorxduğu üçün uzun müddət danışa bilmədi. Döyüşdən kənar vaxtlarda Süleyman ona nağıllar danışır, kitablar oxuyurdu.

Nəhayət, Ayla danışdı və Süleymana “ata” deyə müraciət etdi. Süleyman da onu “qızım” deyə çağırırdı. Hərbi xidmətin müddətinin bitməsinə baxmayaraq, Süleyman könüllü şəkildə daha bir il orduda xidmət etdi.

Bir ildən sonra artıq geri dönməli idi. Cənubi Koreya dövləti Aylanın övladlığa götürülməsinə və Türkiyəyə aparılmasına razılıq vermədi.

...Süleyman artıq qocalmışdı. Amma bu illər ərzində ona “ata” deyən Aylanı unutmadı. Aylanı görmək ümidi ilə televizorda Cənubi Koreya ilə bağlı gedən verilişlərə baxır, məlumatları oxuyurdu. Bir çox yerlərə də müraciət etmişdi. Amma o dövrdə internet, kompüter olmadığı üçün dərin araşdırma aparmaq mümkün deyildi.

Bu hadisələrdən 60 il keçmişdi. Bir gün möcüzə baş verdi. Fotoşəkillər, jurnalistlər, internet köməyə çatdı.